Als Xander met psychiater Maryam praat over ADHD-medicatie gebeurt er iets onverwachts. Dit confronteert hem met andere denkbeelden en leidt tot het stellen van de ultieme vraag: wie ben ik?

Deze roman begint bij hoofdstuk 60 en telt de minuten af. Boven in de verbouwde, monumentale watertoren gaat psychiater Maryam de confrontatie aan met Xander die behendig discussieert over zijn diagnose. Wat nu als blijkt dat ik toch géén ADHD heb?, vraagt hij zich af, om vervolgens te besluiten dat hij daar geen andere persoon van wordt.

Het verhaal van Maryam is dat van een jonge vrouw, die gevangen is tussen twee culturen: geaard in Nederland, gegrond is Syrië, met een vader die de wonden van de oorlog in zich draagt.

Gaandeweg legt iedereen zijn maskers af en blijft die ene vraag over: wie ben ik?

Dit zeggen lezers:

Wat een heerlijkheid om dit boek te lezen. Heerlijk omdat de innerlijke belevingswereld van een ADHD’er wordt beschreven zoals het maar zelden wordt gedaan. Remko is niet bang voor zijn eigen brein, hij is eerder nieuwsgierig naar zijn brein. Dat geeft zijn boek veel verdieping in het leven van een mens met een ADHD-brein.

Sjan Verhoeven

‘Alle personages en relaties zijn intens beschreven, waardoor de lezer als het ware in het boek gezogen wordt. Een aantal spannende gebeurtenissen en de twee afwisselende tijdstromen (nu en geschiedenis) versterken deze hyperfocus nog. De roman leest daardoor als een trein, ook als je geen ADHD classificatie hebt.’

Laura Batstra

Tegen de achtergrond van een bijzondere plek, de Deventer Watertoren in het nieuwe plantsoen, vindt een serie interessante gesprekken plaats tussen Xander en zijn psychiater, die op verschillende manieren met elkaar verbonden zijn. Klopt de eerdere diagnose ADHD en wat is eigenlijk de betekenis van zo’n diagnose? Een spannend verhaal, dat bovendien een mooi inkijkje biedt in het “Binnen-Mij” van een ‘echte ADHD-er’.

Ron König