Marianne schreef een hartverscheurend boek over Misha. Een kind dat vermorzeld dreigt te worden door het schoolsysteem. Over een moeder die als een leeuwin opkomt voor haar kind. Ontroerend en hoopgevend, zo typeren lezers dit werkelijk gebeurde verhaal.

Wat vinden lezers van het boek? Bekijk de video.

Dit zeggen lezers:

“Heb jij hem al besteld? Pak de tissues er dan maar vast bij..”

 “Zo herkenbaar..”

 “Marianne schrijft zo ontroerend mooi.. Ook de gedichten komen recht je hart in..”

 “Ik bestel graag nog twee exemplaren extra voor mijn school. Elke leerkracht van mijn team moet dit gelezen hebben!”

“Eén woord: dank!”

“Mama, mag ik je iets vragen..” is een autobiografie die recht je hart binnen komt. De strijd van een moeder en haar kind om te krijgen wat elk kind verdiend is verbijsterend, emotioneel en frustrerend. Afwisselend hoopgevend en dan weer hopeloos.

Marianne wisselt haar verhalen over haar zoon Misha en zichzelf af met gedichten die ze in deze moeilijke tijden geschreven heeft. Ze laat zien dat elk kind het waard is om voor te vechten. Hoe hopeloos een situatie ook lijkt, altijd is er een sprankje licht te vinden. De liefde is tastbaar en onvoorwaardelijk groot en soms het enige lichtje dat er nog is. Toch blijven Marianne en Misha overeind staan en gaan ze door. Net zolang totdat Misha gezien wordt zoals hij is.

Gebogen tot het uiterste, maar nooit voorgoed gebroken.